6. Nefs-i Mardiyye: “Allah’ın kendisinden râzı olduğu nefis mertebesi” anlamına gelir. Terim âyette geçen “marziyye” kelimesinden alınmıştır. Esasen bu nefis mertebesi ile önceki arasında ayrılmaz bir bütünlük vardır. Zira Allah’ın rızâsı olmaksızın kulun Allah’tan râzı olması mümkün değildir. Ancak âyette önce râzı olan (râdiye) sonra râzı olunan (mardiyye) şeklindeki sıralama ve ayrımdan dolayı böyle bir ayrıma gidilmiştir.
İki mertebe arasındaki en önemli fark sâlikin bir önceki mertebede başına gelen dert ve ıstırapları Hakk’ın bir elçisi olarak görmesi¸ sabretmesi ve sızlanmamasıdır. İyi günde olduğu gibi kötü günde gösterdiği metânet nedeniyle sâlik bu mertebede ise Allah’ın kendisinden râzı olmasıyla her yönüyle “rızâ” makâmını/hâlini tahakkuk ettirir.
Bu mertebeye “hakka’l-yakîn”¸ “cem’u’l-cem’ ” ve “amâ” mertebesi de denilir. Bu mertebedeki sâlikin zikri “kayyûm”¸ seyri “maallah”¸ âlemi “nâsût”¸ hâli “fenâ fi’l-fen┸ mahalli “haf vâridi “sıddîkiyet”¸ şâhidi “cem’u’l-cem”dir. Nuru ise beyaz renktedir.
Yazı : somuncubaba.net
Resim : kevser.com.tr